The hunt

Ik sloop stil door het woud, met mijn oren gespitst. Geen enkele geur ontkwam aan mijn reukvermogen. Even stopte ik en hief mijn neus de lucht in. De wind blies in mijn gezicht, en nam de geur mee van elanden. Normaal gezien waren elanden lastige prooien, maar ik rook dat er ook een jong bij was, en elandjongen zijn het makkelijkst te vangen. Ik maakte me laag en sloop verder. Ik zag een kleine groep grazende elanden, en er was inderdaad een jong dier bij. Hij stond zo'n twintig meter van me af, en ik sprong tevoorschijn. De elanden ontdekten mij pas toen het de laat was, en ik doodde het elandenjong met één enkele beet in de slagader. Ik scheurde het vlees van de schouder, en at ervan. Toen hief ik nog eens mijn hoofd in de lucht. Ik ving nog een geur op, dit keer van een wolventeef...

Twee gele ogen staarden vanuit een bosje gevuld met bramen. 'bramen...' sprookte er door Luna heen. Voor haar stond een groep elanden, rustig en ontschuldig te grazen. Een witte wolf sprong tevoorschijn en beek het eland jong dood. Luna glimlachte. Langzaam sloop ze uit het bosje. Naam nog een ander eland jong. Alle elanden hadden hun gedachtes op de andere wolf gericht dus was en net als een lolly van een baby afpakken. Luna spande haar spieren, opende haar mond een stukje en sprong op het andere jong af. Haar tanden doorboorde de nek van het jong en liet het dood bloeden. Luna trok het half dode jong naar het bosje waar ze eerst vandaan kwam. Een eland, die de dood kreet van het jong had gehoort. Draaide zich om. Luna bleef het jong naar het bosje sleuren en trok zich niks van de eland aan. Totdat het leek of er stoom uit zijn oren kwam. Luna grijnsde. "de eland wil zijn jong terug, jammer." grinnikte Luna. Ze liet het jong los en stond met al haar haren overeind naam de eland. de eland stormde op Luna af. Luna dé een stap opzij en hield haar kop tegen de grond. Nu een kwestie van wachten en de eland zou zichzelf de dood in rennen. Luna wachtte totdat een van de poten bij haar bek waren en beet erin. De eland kwam met een smak terecht. Even leek het dier dood tezijn. Maar alleen door een beet in zijn beek kan een eland niet sterven. Luna 's vel gele ogen zagen de andere wolf. Hij rook iets. Vast Luna, niets veel aan dus. Luna grinnikte. "als ik jou was zou ik maar oppassen voor de andere elanden. Die willen vast hun jong terug." schreeuwde Luna naar de andere wolf. Ze zette haar tanden weer in het jong dat zij had gevangen en gooide het achter het bosje dat voor haar stond. Luna ging voor het bosje zitte en wachte af wat er zou gebeuren.

Ik keek op, en ik zag een andere witte wolf uit het bos verschijnen. Zij maakte gebruik van de verwarring bij de elanden, en ze greep een jong. Toen een ouder dier merkte dat zijn jong verdwenen was, werd het dier woest en stormde op de witte wolf af. De wolf beet in de benen van de eland, zodat deze viel. Toen riep ze naar mij dat ik zou moeten oppassen dat de elanden hun jong waarschijnlijk terug wilden. "Geen zorgen, hij kan toch nooit terug naar de kudde als zijn hart niet meer klopt!" Ik scheurde weer een lap vlees van mijn dode prooi en werkte het naar binnen. Even keek ik weer naar de witte teef. Ze zag er erg zelfverzekerd uit, en leek geen gevaar te kennen.

"Geen zorgen, hij kan toch nooit terug naar de kudde als zijn hart niet meer klopt!" schreeuwe de witte wolf terug. "een moeder wil altijd zijn jong terug. Dood of levend." fluisterde Luna. De witte wolf begon van zijn prooi te eten. Vegen keek de wolf op. Luna keek achter haar naar het bosje met bramen waar haar prooi achter lag. Samen met nogmeer prooien die ze eerder gevangen had. Luna begon te grijnzen. Ze wist niet presies wanneer de winter kwam, maar haar voedsel voorraad was nog niet groot genoeg. Luna zocht de meest zwakke eland. Allemaal zagen ze er sterk uit. Te sterk voor één wolf. tenzij... Luna grijnsde. Die andere wolf zag er goed uit en wilde andere vast wel helpen. Luna begon te rennen naar eer van de elanden. Ze dreef het uit de kudde naar een groepje bomen die een soort kooi vormde. Luna stond met een brede grijns bij de uitgang. Nu was het wachten totdat de andere wolf kwam en haarhielp met het doden van de eland.

(kun je Miss de volgende keer wat meet gebeurtenissen posten? Dat is wat makkelijker voor mij en welk seizoen is het? :S )

Ik keek op vanuit de struiken, naar de witte teef die zo'n 40 meter van me af was. "Ik ben hier al bijna mijn hele leven. Ik weet hoe ver ik kan gaan." Weer scheurde ik een stuk vlees van de flanken van de gedode prooi. Ik keek naar de andere wolf die weer achter de elanden aanging en een individu afzonderde van de kudde en naar een dichte groep bomen dreef, waar het onmogelijk was voor de eland om te ontsnappen. Ik rook niet veel later de geur van vlees dat enkele dagen geleden gedood was, en ik merkte dat de geur uit de bosjes kwam waar de witte teef vandaan kwam. Ik begreep al gauw dat ze een voorraad probeerde aan te leggen, en ik besloot om haar te helpen. Misschien zou ze een goede jager kunnen zijn voor de roedel. Ik liep naar haar toe, en merkte dat we, al kenden we elkaar niet, moesten samenwerken om de redelijk oude eland neer te kunnen halen.



Zomer, de seizoenen van de site gaan mee met de RL seizoenen, dus 21 september is het ook herfst bij WW

Luna ontbloote haar tanden. Een diepe grom ontsnapte uit haar keel. Het hert, dat er bijna zo wanhopig uitzag om zelfmoord te plegen. Luna draaide haar hoofd om door de voetstappen die achter haar klonken. Het was de witte wolf. Luna trok een van haar mondhoeken omhoog. Luna bleef naar het hert kijken. Aks ze had geweten dat het hert wanhopig werd hadnze niet gewacht op de andere wolf. Dus hoefde ze niet een stuk te geven. Luna sloot haat ogen en liet haar kop een kleinbeetje gangen. Luna opende haar ogen na een halve minuut en zag hoe de eland met zijn gewei de bomen probeerde om te duwen. "ik zal maar niks proberen. Hier ben je gekomen, en hier zal je sterven." lunanspron naar het hert. Wikld begon het achterham van angst. Totdat Luna de slagader van het beest doorbeet. Even bleef het nog staan maar alsnel viel het beest door neer op de grond. Ze wist niet of de witte wolf mee had geholpen, maar toch moest ze een deel afstaan. Ze zou wel een poot geven ofzo. Luna liep met het bloed in haar mondhoeken naar de uitgang van de 'kooi', plofte neer in het gras en genoot van de zon die haar vacht verwarmde.

(plzzzzz meer gebeurtenissen en plaatsvan bla die bla?)

Net toen ik de eland wilde bespringen, ging de witte wolf er al op af. De eland kon geen kant meer op, en de witte teef beet de slagader van het dier door, en het viel dood neer. Toen ze weer richting mij liep, ging ze liggen, misschien om uit te rusten. Ik liep naar haar toe. "Je bent een erg goede jager, de meeste wolven zouden in een groep gejaagd moeten hebben om dit dier te vellen." Ik zag dat de elanden nerveus werden en kwaad met hun hoeven over de grond schraapten. "Ik denk dat er voorlopig genoeg gejaagd is, anders krijgen we die hele kudde op ons dak." Ik ging ook even in de zon liggen, tot er me iets opviel. Ik zag donkere wolken voor de zon schuiven. Ik stond op en liep naar een grote, overhangende rots, waar ik onder ging liggen. Dat was de veiligste plek om te zijn als het onweer los zou barsten.


Sorry, ik ben nog niet echt gewend om erg veel gebeurtenissen neer te zetten XD

Xd probeer het eens :3

Luna grijnsde bij het compliment dat de wolf gaf. "jagen is makkelijk, als je maar weet hoe het moet." zei Luna met haar ogen gesloten. Opeens verdween de warmte van de zon. Luna opende geïrriteerd één oog. Een donkere wolf was voor de zon geschoven. Luna sloot haar oog weer en gooide haar voorpoten overelkaar heen. Een wolkje maakte haar niks uit. Je hoefde je pas zorgen te maken als het onweerde. Langzaam begonnen kleine water druppels neer te vallen op aarde. Luna hief haar hoofd en genoot van de regen die op haar neus viel. Een heerlijk gevoel was dat. Ze wist niet waarom, het was gewoon zo. Luna draaide met haar ogen en zocht de groep elanden waar drie doden waren gevallen door haar en de witte wolf. "hoe heet je eigenlijk?" vroeg Luna nogsteeds met haar neus in de lucht. steeds harder begon het te regenen. Luna werd toch wel een beetje geïrriteerd door de regen. Luan stond op en ging ook onder de rots zitten. Voordat ze ling liggen schudde ze het water uit haar vacht.

Ik zal het proberen, ik ben gewend om gedachten en details te schrijven XD

Tegen de tijd dat de eerste donderslagen in de verte te horen waren, was de witte teef ook naar de rots gekomen. Ze vroeg om mijn naam. "Mijn naam is Pharaoh. Eigenlijk best wel toepasselijk, als je bedenkt dat mijn vader Papyrus heette." Ik keek naar het bos voor me. Ik zag hoe enkele vogels probeerden een goede schuilplaats te zoeken. Toen zag ik in de verte de lichtflitsen van de bliksem. Ik keek weer even naar de witte wolf naast me. "En wat is jouw naam eigenlijk?" Ik legde mijn hoofd even op mijn poten, maar bleef haar aankijken.

"Mijn naam is Pharaoh. Eigenlijk best wel toepasselijk, als je bedenkt dat mijn vader Papyrus heette." zei de witte wolf die pharaoh hette. 'ingewikkeld.' dacht Luna en draaide met haar ogen. "En wat is jouw naam eigenlijk?" vroeg pharaoh. "kijk eens omhoog." zei Luna. De maan scheen met al haar kracht door de wolken die sterker waren dan haar en alleen haar silhouette zien. het onweer kwam steeds dicherbij. Totdat het vlak voor hun was, leek het te stoppen. Alsof het bang voor de wolven en het bos achterhun was. of het was schein de het onweer gestopt was. luna bleef stil. zacht vielen de regedruppels op de rots en zochten hun weg naar de grond. luna keek naar pharaoh. zijn snuit was veel ronder en korten. zijn ogen straalde iets vriendelijks uit. de sneuit van luna was lang en smal. Haar ogen leken wel een soort ijs af te vuuren, zo koud leken ze met het hun gele kleur. luna luna zag hoe haar buit drijfnat werd van de regen en stond op. zonder iets te zeggen. ze liep naar haar prooien toei en begon ze te begraven onder het zand. ze had dit een andere wolf een zien doen. wanniier die weg was, maakte luna het gat open en ging er met zijn prooien vandoor. zo ging ze een lange tijd verder. totdat ze zelf kon jagen.

(ik ga vanaf zondag op ponykamp voor een week

Ik deed wat de witte wolvin zei en keek omhoog, waar een hint te vinden was over haar naam. Toen ik de zilverwitte maan door de wolken zag schijnen, wist ik gelijk dat ze Luna zou heten. Het onweer kwam dichterbij en al gauw stroomden de regendruppels naar beneden, en ik zag ook al enkele bliksemflitse en hoorde de donder rommelen. Toen liep de witte wolvin naar haar prooi en begroef die. Een erg handige manier. Ik keek weer naar de lucht en hoorde de wind ruisen tussen de bomen. Plotseling rook ik een geur, die ik niet meteen kon plaatsen. Ik hief mijn neus hoog in de lucht en concentreerde mij op de geur. In de verte zag ik een grote rookpluim. Ik realiseerde me dat dat vuur moest zijn. Ik sprong boven op de hoge rots, om het gebied beter te kunnen zien. Ik had gelijk, het was inderdaad vuur...

ik liep rustig door het bos toen ik opeens een vreemde wolf zag!
het was een mannetje en blijkbaar niet van de roedel die ik ken!
hij stond aan de overkant van de rivier, hij keek me met grote ogen aan!
ik zei tegen hem: hey! wie ben jij?
hij zei: mijn naam is max!
toen klonk er een luide knal. het geluid van een geweer!! ze kwamen van mijn kant!
ik sprong in de rivier en zwom naar de over kant.er kwamen 2 mannen uit de struiken.
zo rende we verder het bos in, maar opeens sprongen er nog 3 mannen voor ons in!
we konden geen kant meer op! toen sprong max naar het gezicht van 1 van de mannen,
en beet hard in zijn nek! toen hij op de grond aan het huilen was van de pijn, beet ik in de andere zijn been! en toen moesten we wel vluchten. uit eindelijk waren we eraan onsnapt.
max vroeg aan me: en wie ben jij nu eigenlijk? ik heet kate! ik keek even achter me of de jagers echt weg waren, en toen ik terug keek was max weg.


EDIT DOOR PHARAOH: Als je in een topic reageert, is het wel de bedoeling dat je dan reageert op wat de rest zei. Je kan eventueel deze post kopieëren en een apart topic openen

Luna keek nogeens naar het hoopje aarde dat op de grond lag boven haar prooien. Opeens drong een geur haar neusgaten binnen. Luna kon haar poot er niet op leggen op wat het was door de windrichting. Ze trok de geur weer in haar neusgaten en wist wat het was. Vuur, het gene dat zó gezellig was maar ook alles kon verpesten. Luna trok zich niks aan van het vuur en liep weer naar de rots en plofte neer op de grond. Ze kende dat vuur. Het kwam van een klein kamp waar 4 á 5 mensen woonde. Ze waren er om al het ongedierte te bestrijden voordat ze in het dorp verderop zouden komen. Je zou ook gewoon de dieren uitroeien voor dat ze uit eindelijk in de stad kwamen. Inplaats an vele kilometers ervoor en kamp te maken. Luna keek naar pharaoh. Hij mocht zelf wel ontdekken dat het een kamp was. Luna schudde haar vacht uit. Ze was dan slecht. Maar als ze toch nogsteeds misbruik wil maken van andere moet ze soms toch wel aardig zijn? Luna keek naar pharaoh. "het is een kamp. Niks ergs." zei Luna waarna ze zichzelf op haar kop gaf. Ze moest dan wel aardig zijn. Maar het voelde als een marteling. Haar ouders en bijna zowat de hele wereld was ook goed. Je moest haast wel goed zijn om er bij te horen. Waar Luna dus een hekel aan had.

Ik bleef op de rots staan, en probeerde wat beter te kijken. Toen Luna zei dat het een kamp was, was ik iets meer ontspannen, maar ik keek nog eens goed in de verte. Het vuur verspreidde zich inderdaad niet verder en ik sprong opgelucht van de rots. "Je had gelijk, en ik ben je er dankbaar voor dat je me waarschuwde, maar ik ben nu eenmaal zo iemand die nooit snel een conclusie trekt." Ik ging weer onder de rots liggen. Dit was de enige plek waar de grond nog wat droog was. Ik legde mijn hoofd op mijn poten, wetend dat de regen al snel voorbij zou zijn.

"Je had gelijk, en ik ben je er dankbaar voor dat je me waarschuwde, maar ik ben nu eenmaal zo iemand die nooit snel een conclusie trekt." "ja dankbaar. Kon ik mijn roedel maar ooit dankbaarzijn." zei Luna zo zacht dat alleen zij het hoorde. Pharaoh liep naar de rots en ging er onder liggen. Luna reageerde niet en bleef het zelfde liggen. Ze werd niet warm of koud van ieder gezelschap. Luna voelde haar maag knorren en ze had geen zin om simpel iets van haar stapel te pakken. "ga je mee naar het kamp en kijken of er iets te eten is?" vroeg Luna. Ze stond op, rekte zich uit en liep richting het vuur. Luna keek even achterom zoals ze sommige goedzakken had zien hoen als er iemand anders meekwam. Ze kende dat kamp. Als er een wolf kwam werd die gevild door de mensen die er woonde en gebruikt als maaltijd. Zo is ze ook haar broertje kwijt geraakt en er van beschuldicht van dat ze hem had vermoord. Om de zoveel stappen keek Luna achterom op pharaoh haar volchde.

Toen Luna vroeg of ik meeging naar het kamp om te kijken of er wat te eten was, keek ik haar verbaasd aan. "Meegaan naar het kamp?! Dat is levensgevaarlijk! Die mensen hebben een hekel aan wolven. Als ze ons daar zien, doden ze ons en gebruiken ze ons vlees als voedsel en onze vacht als jachttrofee. Nee, ik ben niet van plan om zo te eindigen." Ik wist niet zeker of ze me wilde meelokken, of dat ze het echt meende. In ieder geval zou geen haar op mijn vacht mee willen gaan naar het kamp van de mensen.



ps Sorry dat mijn reacties zo kort zijn, ik heb niet veel inspiratie meer

(niet erg :3)
"Meegaan naar het kamp?! Dat is levensgevaarlijk! Die mensen hebben een hekel aan wolven. Als ze ons daar zien, doden ze ons en gebruiken ze ons vlees als voedsel en onze vacht als jachttrofee. Nee, ik ben niet van plan om zo te eindigen." hoorde Luna van pharaoh die nog bij de rots was. Luna haalde haar schouders op. "mij best. Ze hebben daar wel weter eten. En toch. Alleen als je een pup bent durven ze je te villen. Laatstaan een volwassen wolf." loog ze vol overtuiging. Zelf als ze zei dat ze nog een pip was klonk het of ze het meende. Luna was bij eerste bomen gekomen die om het kamp heen stonden. Luna drukte haar buik tegen de grond en sloop naar het kamp. Expres liep ze door de stuiken heen en huilde ze af en toe. De geur van gebraden eend in een sausje drong haar neus binnen. Blijkbaar hadden ze haar lievelings eten gemaakt. Voor haar stond de eend onbemand boven het vuur. Luna's gele ogen gleden langs elk huisje om te kijken of er een teken van leven was. Niemand. Blijkbaar waren ze naar de stad toe om voorraden te kopen of zoiets. Luna Luna liep met kamp in. Voor haar lag een dun bijna ontzichtbaar draadje. Met haar blik volgde ze het draadje dat bij een net uitkwam. Luna grijnsde. "ja ja. Ik zal over het draadje heet struikelen, het net valt op me en dan verdoven ze me zodat ze me kunnen villen zonder levens gevaar. Ja ja." zei luna tegen zichzelf. Ze sprong over her draadje heen. En keek in het rond. In de bosjes aan het einde van het kamp g ze twee grijze ogen. Luna sprong naar de eend. Op het zelfde moment sprong het dier met de grijze ogen ook op de eend af. Luna kende deze wolf. Terwijl zij de eend in haar bek had grijnsde ze. "meadow. Lang niet gezien. Probeer je nogsteeds eten van me te stelen?" vroeg luna. meadow sprong op me af en probeerde de eend te veroveren. Met haar voorpoten duwde ze hem op de grond en wachtte op de volgende aanval. Meadow besprong luna en probeerde de eend van me af te pakken. ze stekte haar poten waardoor haarnagels te zien waren. Kleine moordmachintjes waren het. luna haalde met haar nagels de rechterkant van meadows gezicht open en liep richting de plek waar ze het kamp in liep. "bang Luna? Goedzo." meadow rende me achterna en luna versnelde haar pas. ze telde haar eigen passen en die van meadow. ze liep over het draadje heen en helaas meadow niet. Met zijn lopmpe poten stapte hij op het draad en kreeg een net met kogels aan het einde over zich heen. "bang? Ik?het leven is een spel en ik ben er beter in dan jij." zei Luna lagend. Met de eend in haar bek ging ze buiten het kamp lichen. Achter haar klonk schot gevolgd door een huil.

(whieeeeee inspi! (nog sorry als je het al had gelezen dat ik ineens in de ik vorm verder ging >.< ik had daarvoor zo'n post sorry)

Ik liet Luna maar gaan. Ik zou me nooit zomaar in het gebied van de mensen wagen. Wat later hoorde ik plotseling een schot, en meteen sprong ik overeind en rende naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Toen ik in de buurt van het kamp van de mensen was, ging ik langzamer, en begon zelfs te sluipen. Even vreesde ik het ergste, tot ik in een ooghoek Luna zag eten van een eend, die duidelijk was klaargemaakt door mensen. Ik ging iets dichterbij het kamp staan, buiten gezicht- en hoorafstand van de mensen. Toen zag ik hoe de mensen een grote wolf te pakken hadden gekregen. Ik draaide me abrupt om naar Luna, en fluisterde. 'Wat is er gebeurd? Hoe komt het dat jij wel iets hebt gestolen van de mensen, en dat die wolf is gevangen?' Ik had al een donderbruin vermoeden, maar dat liet ik even rusten tot Luna antwoordde.

(ag ik ga ook ik de ik-form verder :3)
Ik had nog maar twee happen genomen en ik kon mijn lippen al af likken. ''Wat is er gebeurd? Hoe komt het dat jij wel iets hebt gestolen van de mensen, en dat die wolf is gevangen?'' hoorde ik voor mij. Ik keek op en zag pharaoh voor mij. "hu? O meadow. Hij is gewoon minder goed in het spelletje als ik. Ik nam nog een hap van de eend en liep mijn smaakpapillen dansen. Het was lang geleden dat ik eend had gegeten. Mijn jaag gebied was helaas niet groter dan een woud, zonder meeren en alleen maar smalle beekjes, als ik geluk had kon ik een vis vangend die voor bij zwom. Wat helaas bijna nooit gebeurde. Door dat ik in mijn gedachtes verzonken werd had ik al bijna de hele eend op had. Achter ij klonk gevloek. "die wolf heeft onze eend gestolen!" "nou en? We hebben een wolf om te verhandelen dan kunnen we eindelijk hier weg en een normale baan krijgen!" wat boeit mij die baan! Ik heb bijna al mijn geld uit moeten geven voor die eend die al klaar gemaakt was!" een glimlach verscheen op mijn mond. Met de eend in mijn bek sprintte ik een een eindje weg, hief mijn hoofd in de lucht en huilde. Na mijn huil sprong er een man uit de bosjes met een jachtgeweer in zijn handen. Ondertussen was ik voordat de man aankwam in een bosjes gesprongen dat uit het zicht van de man was.

Voordat ik iets kon antwoorden, hoorde ik stemmen uit het kamp van de mensen. Ik verstond niet wat ze zeiden, maar het klonk niet erg vriendelijk. Toen liep Luna weg, en huilde. Net toen ze weg was, sprong er plotseling een mens uit de struiken, en hij stond recht tegenover me. Enkele seconden keken we elkaar recht in de ogen aan. Toen hij zijn geweer op mij richtte en bijna wilde schieten, wist ik dat ik iets moest doen. Ik sprong tegen de man op, en door de klap op de grond werd er een kogel in de lucht gevuurd, zonder iets te raken.

Bij het zien dat de man de kogel in de lucht schoot gromde ik. Altijd zaten ze in de weg, en wanneer je ze nodig hebt doen ze het verkeerd. Ik bleef in het bosje en keek met mijn gele ogen naar pharaoh. De meeste wolven die ik tegenkwam. Tja, daar was niet veel meer van over. Maar bij deze wolf had ze andere gedachtes. Deze wolf zou een lijder worden, een die over vele wolven zou regeren. Ik begon te denken. Een roedel zou nog niet zo slecht zijn. Je eigen gebieden, wolven die naar je luisteren en waar je voor moet zorgen. Ik schudde met mijn kop. Nee! Nee! Nee! Ik ga niet weer in die grap trappen. Zelfs als lijder kan het gebeuren! Ik liep het bosje uit en keek pharaoh aan. "gaat het? Het was niet mijn bedoeling om die man te roepen." loog ik. Ik had nog een beetje eend over en dacht er aan om het te delen. Nee, dan zou ik in een goedzakje veranderen netzoals bij mijn vader gebeurde. Ik trok het laatste vlees van de eend en likte mijn lippen af. Ik zag de man vanuit mijn ooghoeken opkrabbelen. Ik spande mijn spieren. De man zag mij en greep zijn geweer. Hij wist wie ik was. Ik had hem eerder ontmoet, nou hij mij. Hij had het lef om mijn hol binnen te dringen. Ik had hem laten gaan met een waarschuwing en een schram bij zijn oog en wat diepe wonden. Ik was jong en was net verslagen. Was ik dat niet dan zou hij hier niet meer zijn. Ik sprong naar de man en zette mijn tanden in zijn nek. Het bloed ging niet alleen naar mijn tanden maar ook naarmijn gezicht en mijn borst.

Toen Luna plotseling de man aanviel, verstijfde ik. Zag ik het nou goed? DOODDE ze een mens? Toen het bloed in het rond spatte besefte ik dat ze inderdaad de mens vermoordde. Ineens voelde ik me niet op mijn gemak. Dit was niet goed. Wolven doden nooit mensen, dat zou te veel risico zijn. Wolven zijn al impopulair genoeg bij die tweebenige zoogdieren, en deze gebeurtenis zou de jacht op wolven alleen maar verergeren. 'Luna, waar ben je mee bezig?!', riep ik. Wat kon ik anders? De man leefde waarschijnlijk niet meer..

'Luna, waar ben je mee bezig?!' klonk er achter mijn rug. Ik draaide om en liet de man op de grond vallen. "heb jij dat nog niet door? Ik ben niet zo'n goedzak als jij. Ik ben een mensen eter. Wolven dood ik zonder dat ik iets voel. Jou ook." ik draaide me om en liep langzaam naar pharaoh. "ik dood baby's,kinderen en ik heb een heel huis verwoest." zei ik kill. Toen ik dat huis had verwoest had ik geluk. Het dak was van stro en tussen de muren zat ook stro. Je hoefde alleen maar een olielamp om te stoten en het huis vatte vlam. Maar hij hoefde niet te weten dat het een ongeluk was. Ik keek met mijn ijzige ogen de wolf aan. Ik spande mijn spieren en sprong richting de wolf.

Ik verstijfde toen ik hoorde wat Luna allemaal had aangericht. Ik wist nooit eerder dat menseneters überhaupt bestonden. Toen de witte wolvin plotseling op me afsprong, zette ik snel een stap opzij. Ik wist dat ze me probeerde te vermoorden en ik probeerde een oplossing te bedenken. Wegrennen zou niet kunnen, dat zou in de eerste instantie laf zijn, en Luna zou me met gemak kunnen inhalen. Ik wist niet beter dan mezelf groot te maken en mijn spieren te spannen, klaar om te reageren bij een volgende aanval.

Pharaoh zette een stap opzij. Ik grijnse. "dit word nog eens leuk." ik sprong weer richting de wolf. Dit keer met mijn klauwen zichtbaar. Na de sprong raakte mijn poten de grond weer. "laten we het leuker maken, een open vlakte in plaats van hier met een kamp als beschutting." ik keek pharaoh aan. "of wil het goedzakje hier blijven?" ik grijnsde. Nog voordat de wolf kon antwoorden sprong ik met mijn tanden richting zijn nek. De fatale plek van iedereen

(ze worden wat korter zodat er wat meer kan gebeuren)