Hmmm this is ww

Vrolijk huppelde ik wat rond. Jaren lang had ik mijn zus gevolcht en ze had ze mij hier naartoe gebracht. Dat was het enige wat ze gleed had gedaan. Ze van het zwarte schaap van de roedel, de buitenstaander. Zeker nadat ze mijn broer had vermoord, en daar was ze trots op. Ik zette mij zus uit mijn gedachtes en keek in het rond voor wat prooi. Het was hier levendig en vredig. Dus vond ik het zielig om hier wat te moorden. Ik zal dan wel een andere plek zoeke. Mijn dof gele ogen keken in het rond. Hopelijk was er ook iemand. Iemand die een roedel had.
(word af gemaakt je mag als je wilt al posten pharaoh. Er komt toch alleenmaar bla die bla bij)

Ik liep door het gebied, en genoot van enkele warme zonnestralen en een koel briesje die door mijn vacht waaide. Toen rook ik een geur. Hij leek op die van Luna, door wie ik bijna was vermoord. Maar toch rook hij anders. Ik volgde de geur, en kwam uit bij het meer. Ik dronk even wat, en in een ooghoek zag ik een witte gedaante. Ik keek op, en zag achter enkele struiken een witte wolf staan, eentje die ik nog niet kende. Ondanks de geur die ietwat angstige herrinneringen opriep, liep ik richting de wolf. Ik was nu zo'n 15 meter bij hem vandaan.

Mijn oren spongen overijnd, geritsel klonk achter mij. Ik draaide me om en bleef naar het struikje kijken. Een witte wolf met een lichtgrijze vlek op zijn kop kwam uit het struikje gelopen. "hallo." zei ik vriendelijk. Hopelijk zou hij niet mijn zus hebben ontmoet. Ik leek als bijna 2 druppels water op haar. Ik was alleen wat doffer. "ik heb van jou gehoord. Jij was toch de lijder van een roedel?" vroeg ik verbaasd. Mijn aandacht werd getrokken door en voorbij vliegende vlinder. Ja ik was nog een soort pup van binnen. Maar ik wilde niet als een pup overkomen dus bleef ik naar de wolf staren. "je hebt hopelijk niet mijn zus ontmoet.ik lijk veel op haar maar ik ben totaal anders."
(nogsteeds op iPod en die is bijna leeg D: en mens beginnen in de trein te zeuren dat ik even aan de kant wil gaan.)

Ik knikte vriendelijk naar de witte wolf. 'Dat klopt, ik ben de leider van Pleine Lune.' Ik keek nog eens goed naar de wolf. Hij leek echt op Luna, alleen was deze wolf wat doffer van kleur en keek hij vriendelijker uit zijn ogen. 'Ik ben haar helaas wel tegengekomen. Ze had me bijna gedood, maar het scheelde maar een haartje of ik had het niet meer kunnen navertellen.' Ik voelde mijn litteken in mijn nek weer prikken, die maar pas geleden was geheeld. Op die plek op mijn hals zullen waarschijnlijk voor altijd nog wittere haren te zien zijn.

Ik staarde met mijn oren loshangend naar de grond. "oké." zei ik zacht. Ik draaide me om om weg te rennen, maar zo kon ik niet tegenover een leider staan. "je denkt toch niet dat.." even bleef ik stil. "dat ik op haar lijk." ik draaide me weer richting de wolf. "kwa karakter." zei ik er nog bij. "ik hoop dat je dat niet denkt want ik zou graag bij jou in de roedel komen." mijn ogen keken de wolf aan. Groot was ik niet ik was altijd al de kleinste. Al helemaal bij deze wolf. Hij was bijna een kop groter dan mij. Ik voelde iets achter mijn oor kroezelen en krabte het met mijn achterpoot weg. Metmijn hoofd iets schuin -dat was mijn trekje als ik moest wachten. Krabben en dan scheef kijken- naar de wolf. "ik heb me nog nietvoorgesteld, ik ben Waki." zei ik om de stilte te verbergen.

~(*.*~)

Ik keek even vragend naar de wolf, toen het leek alsof hij wilde weggaan. Maar toen draaite hij zich weer om naar mij. Hij zag er niet al te zeker uit. 'Geen zorgen, voor zover ik kan zien, is jouw karater totaal anders dan die van je zus. En als je wil, mag je bij mij in de roedel komen.' De witte wolf, die wat kleiner was dan ik, had juik en krabde wat. Toen vertelde hij zijn naam, hij heette Waki. 'Ik heet Pharaoh.' Ik keek nog eens naar de wolf. Qua uiterlijk zag hij er bijna hetzelfde uit als Luna, maar hij keek vriendelijker uit zijn ogen. Ook zijn karakter was erg anders. Hij zag er onderdanig uit, en het zag er niet naar uit dat hij zomaar zou willen vechten of doden.

Ik straalde bij de laatste woorden van de wolf. "bedankt pharaoh." zei ik terwijl ik een kort knikje gaf. "moet ik ooknog een test doorstaan? Voordat ik bij de roedel hoor?" vroeg ik. Als ik een test moest doen hoopte ik dat het een test was waarbij gekeken werd van wat je kon. Niet van wat verbeterd kan worden netzoals bij mijn oude roedel. Je kwam altijd in training nade test. Je werd gegrint voor de rang waar meer leden voor nodig waren. Aan de gedachtes van mijn vorige roedel zakte mijn oren automaties naar beneden. Ik keek wer naar de wolf en wachtte op antwoord.

Ik knikte vriendelijk naar de wolf. Hij vroeg of hij nog een test moest doen, en ik schudde rustig mijn hoofd. 'Nee, dat is niet nodig. Het is al genoeg als je kan bewijzen dat je loyaal bent. Dat is het belangrijkste bij mijn roedel, de Pleine Lune.' Dat was inderdaad al het belangrijkste in de roedel; loyaal zijn. Alle leden die niet loyaal waren, werden er meteen uitgeschopt, en ze kwamen er vaak niet zonder kleerscheuren vanaf. We mochten dan wel een goede roedel zijn, we waren niet de eerste de beste.

(sorry ik was leeg....)
Na de woorden van de wolf begon ik te stralen. Ik zat weer bij een roedel. Ik hoefde niet meer alleen te overleven. Dan kon ik iets doen waar ik echt goed in was. Beter dan in bespioneren. Je kon me zien als een olifant die probeerde stil door een dicht gebroed bos te lopen. Een ramp dus. Ik zakte door mijn voorpoten en lechde mijn neus zowat op de grond. Ik zag iets op mijn neus lopen maar wat het was wist ik niet. Het zag er niet uit als een insect dat ik kende. Waar zou het vandaan zijn gekomen? Ik voelde een kleine kriebel op mijn neus. Ik haalde mijn poot erover heen waarna het vliege was verdwenen. opeens drong een enorme pijn door mijn neus. Ik sprong op en piete. Mijn voorpoten grepen naar mijn neus . Ik ging op mijn zij liggen en drukte op mijn neus. De pijn werd alleen maar erger. Ik liet mijn poten op mijn neus rusten. Het hielp even waarna de pijn weer doorging. Ik bleef piepen en keef angstig naar de andere wolf. "help." zei ik tussen het piepen door. "haal iemand die me kan helpen." ik draaide op mijn andere zij." ik begon als een idioot over de grond te schuiven. Niks hielp de pijn bleef en werd alleen maar erger. Ik ging beweeggeloos op de grond liggen. De pijn bleef maar werd niet erger. Ik b
Eef piepen. Piepen om hulp. Iemand kon me toch helpen? Iemand?

(waar hij door gebeten is weet ik niet. Zullen we vast ook niet weten (a))

Toen ik zag dat de jonge wolf gestoken was en begon te janken van de pijn, wist ik dat ik iets moest doen. Ik was ooit een kattenclan tegengekomen als pup, en toen had de medicijnkat me een aantal dingen aangeleerd. Snel ging ik op zoek. Toen zag ik in een struik wat ik zocht. Ik wikkelde mijn poot in de spinrag en ging terug naar de witte wolf. Snel drukte ik het spinrag tegen zijn neus aan. Dat zou ervoor moeten zorgen dat het niet ging ontsteken. Toen ging ik zoek naar een papaverplant, en nam er een bloem van mee. Eenmaal terug bij Waki schudde ik de zaadjes uit de bloem. 'Eet er maar van, dat zal de pijn verdoven.'

Hoezo ik ben fan van WarriorCats
O ja, HET 6E BOEK VAN WARRIORCATS IS UIT!!!