The hunt

Net toen ik wilde reageren op het voorstel van de witte wolvin, sprong ze met haar tanden ontblood naar mijn nek en beet zich vast. Ik schreeuwde van de pijn, maar probeerde helder te blijven denken. Ik wist dat mijn nekspieren sterker waren dan die van een andere wolf, en ik wist dat Luna zou verwachten dat ik zou terugbijten of zou terugdeinzen. In plaats daarvan wierp ik mezelf op de grond en rolde volledig om, zodat de witte wolvin onder mij belandde. Ik stond zo snel mogelijk op en ging over haar heen staan, zodat ze in feite niet zomaar wegkon.

Mijn tanden doorboorde de huid van Pharaoh, Het geschreeuw van Pharaoh drong niet tot mij door. Ik zette mijn kaken vast, op slot. Zodat ze niet meer van elkaar gingen. Mijn hoofd werd leeg. 'Waarom doet hij niks?' dacht ik. Nog voordat ik kon verwachten draaide de wolf om en ik belandde onder de poten van Pharaoh terecht. Dit was de houding waar ik nooit uit kon komen. Hier zou ik eindigen, onder de poten van een goedzakje. Maar ik haalde de gedachtes uit mijn hoofd. ik lechde mijn poten tegen pharaoh's borst en drukte. Al mijn kracht stuurde ik naar mijn poten om pharaoh van me af te krijgen.

Zodra de witte wolvin onder mij lag, probeerde ze me weg te duwen. Ik probeerde mijn poten op de grond te houden, alsof ze vastgespijkerd zaten aan de bosgrond. Toen gaf ik een ferme beet in één van Luna's poten, en hield de poot tussen mijn kaken geklemd totdat de witte wolvin zou stoppen met krachtzetten. Ik wist niet hoe lang dit zou kunnen duren, maar dat maakte mij niet uit. Mijn tanden boorden zich in de houd van Luna, en ik wachtte haar reactie af. Ik bleef echter opletten, omdat ze nog zou kunnen uithalen met haar andere poot of met haar tanden.

Pharaoh zette zijn tanden in mijn pooten. Ik voelde hoe het bloed langs zijn tanden op de grond viel. IK probeerde mijn schreeuw te onderdrukken en een Pharaoh aan. Mijn tanden kriebelde. Ze wilde vlees, om mij te helpen. Maar ik stelde ze teleur. Doordat ik mij niet kon bewegen en Pharaoh nogsteeds mijn poot in zijn bek had was het onmogelijk om nog een aanvat te doen. IK merkte dat ik nog wel mijn ondere voorpoot kon bewegen. Ik gooide hem richting Pharaoh's gezicht en hoopte dat ik hem bij zijn oog zou raken.

Schuin is denken. Voor de zekerheid. :-)

Het zal weer eens niet. Het gaat altijd maar om vechten, altijd.
Met een lichte sprong landde ik op mijn vier poten. Ik zuchtte, en keek nog even om naar het rotsblok. Toen zette ik me af en begon richting de twee vechtende wolven te rennen. Daar gaan we weer. Die wolvin is niet echt slim bezig op deze manier. De tweede mens is er ook nog, en die heeft nu wel door wat er aan de hand is, aan al het geluid te horen. Ik zag de man niet voor niets het huis in rennen. Jammer van de grijze wolf, hij hoefde niet te sterven. Ach ja, er zijn er nog twee over. Precies op dat moment sprong ik door de struiken. Ik zag beide wolven, de wolvin onder de sterke reu. Ik schudde mijn kop toen ik zag hoe hij haar vasthad. En ik zag ook wat de wolvin probeerde. Ik liep dichterbij.
'Zet je gevecht ergens anders voort. De andere mens is versterking aan het halen, het was niet slim om die tweebener te vermoorden. Ze zijn niet helemaal achterlijk.'

Ik keek van de een naar de ander, en draaide me toen om. Ik liep langzaam weer richting de rotsen. Daar was het tenminste rustig.

'Zet je gevecht ergens anders voort. De andere mens is versterking aan het halen, het was niet slim om die tweebener te vermoorden. Ze zijn niet helemaal achterlijk.' klonk er naast mij. Mijn gele ogen gleden over de zwarte wolf die ik eerder op een hond vond lijken. ''zegt zij. Ik ken die mensen en zij kennen mij.'' mijn oren draaide in het rond. de andere man was weg gerend. niet om voorspelbaar versterking te halen. Maar om te vluchten. Het huis dat ik eerder verwoest had, daar woonde hij. Zijn vrouw en 2 kinderen heb ik vermoord. In een ongeluk. ''waarom bemoeit een hond zich met twee wolven? horen die niet naast hun baasje bij de open haard te liggen?'' ik trok een van mijn mondhoeken op. ''En als de hond, dan toch denkt dat hij versterking aan het halen is. Waarom volg je hem dan niet om het te ontdekken.'' tijdens mijn woorden had ik mijn poot uit Pharaoh's bek getrokken. nu ik los was kon ik me onder Pharaoh uit wurmen en ging wijdbeens voor pharaoh en de zwarte wolf staan met mijn tanden ontblood. ''als deze hond niet weg wil gaan kan ik er voor zorgen dat je nooit meer terug komt.''

=3

Ik keek om en liet mijn ogen over de wolvin heen gaan. Woorden doen geen pijn. Moet je dat nog ontdekken?
'Ik ben geen hond. En ik kwam alleen om te waarschuwen, aangezien die ander richting de grote weg rent, waar altijd wel andere tweebeners zijn. Voor mijn part vermoord je jezelf, maar het lijkt me zonde. '

Ik draai me rustig om. Ik heb geen zin in vechten, ik moet nog gaan jagen. Ik schudt zachtjes mijn kop, en haal diep adem.

'Ik ben geen hond. En ik kwam alleen om te waarschuwen, aangezien die ander richting de grote weg rent, waar altijd wel andere tweebeners zijn. Voor mijn part vermoord je jezelf, maar het lijkt me zonde. ' mijn gezicht bleef het zelfde, Emotieloos. ''Sonde dat ik dood ga? laat me niet lachen. de grote weg is meer dan 5 kilometer verderop, als die man de rest heeft overtuigd moeten ze nog weer hier heen komen. Ik ben dan al weg.'' De hond achtige wolf draaide zich om en haalde adem. Alsof ze wilde aanvallen. Maar ze dé niks. Ze bleef nutteloos staan en ik besloot om geen aandacht meer te geven aan haar nog pharaoh. Het bloed stroomde over haar poot naar de losse aarde onder haar. Ze bracht haar poot naar haar mond en begon de wond schoon te likken.

Ik luisterde kort naar de wolvin, maar keek niet meer om.
'Angst geeft vleugels, weet je dat niet? Dat geldt net zo goed voor tweebeners als voor ons. Maar met die poot...'

Ik moet nu echt gaan jagen. Ik snuif nog een keer diep, en adem de geur in van al dode eland. En al een paar uur oud. Ik nies en schudt mijn kop. Getver. Kraaienvoer. Dan ruik ik eindelijk de geur van een kudde. Ik kijk nog even naar de twee wolven.
'Veel geluk.'

Dan zet ik me af, en begin te rennen.

Ik keek de zwarte wolvin na. Toen keek ik weer naar Luna. Bij haar druppelde het bloed uit haar poot, en bij mij vloeide het uit mijn nek. 'En volgens mij is bij deze het gevecht geëindigd.' Ik draaide me om en liep weer wat verder het bos in. Het maakte mij niet meer uit wat er met mij, of met Luna zou gebeuren. Pas na enkele tientallen meters merkte ik dat ik hetzelfde pad volgde als de hond-achtige wolf. Ik hief mijn kop in lucht, en rook de geur van de elandenkudde. Daar zou de wolvin vast zijn heengegaan. Ik volgde de geur, zodat ik misschien vanzelf de wolf zou tegenkomen.




Late reactie... Mensen, waar vinden jullie de tijd om tussen 22:00 en 23:00 nog achter de PC te zitten

'En volgens mij is bij deze het gevecht geëindigd.' zei pharaoh. Ik keek hem even aan. Ik knikte. Alsof ik een trainer was en hij de beginnende pup. Ik stond op en zette war gewicht op mijn gewonde poot. Een pijnscheut ding door mijn poot. 'gelukkig.' dacht ik. Ik draaide me om en liep van pharaoh en de zwarte wolf weg. Naar 'mijn' bos. Waar ik gezag had, waar niemand anders was, naar mijn broer.

(Luna topic uit waarom ik na 22 nog post? Ik heb een pc op me kamer :3)

Ook een eigen computer op mijn kamer. :-) Altijd handig... XD



Ik hoor hem wel. Ik weet dat de witte wolf achter me aan is gegaan. Ach wat, als hij er zin in heeft. Maar ik heb er nu geen tijd voor. Ik ban hem uit mijn gedachten, en concentreer me op de kudde elanden ergens voor me. Na een paar minuten rennen zijn ze heel dichtbij. Nu pas rem ik af, en ik begin te sluipen. Achter de struiken heb ik prima zicht, dus het zou moeten lukken. Er zijn niet veel beesten bij, een paar bedrukte vrouwtjes. Dit moet de kudde zijn die net is aangevallen! Fijn, alleen maar sterke beesten. Ach, het zal vast wel lukken. Dat vrouwtje daar... Nee, liever niet. De oudere dieren zijn ook al weg. Jemig wat hebben die twee gemoord hier. Nou ja, dan maar die grote daar.

Ik sluip zo dicht mogelijk naar het vrouwtje toe. Ze is reusachtig, volgroeid. Ik kan geen andere vinden, het zal lastig worden. Maar ik kan het wel, ik heb het vaker gedaan. Ik zet me schrap, en neem dan een enorme sprong naar haar keel. De kudde schrikt, natuurlijk. Maar ik heb haar luchtpijp tussen mijn tanden. Eindelijk voel ik hoe mijn tanden erdoorheen komen. Nu laat ik los, en ik spring snel bij ze vandaan. De hele kudde is op de vlucht, het vrouwtje is er ook achteraan. Ik lik het bloed van mijn lippen en ren er rustig achteraan. Ver kan ze nooit komen met die keel. En inderdaad, even later zakt ze door haar hoeven. Ik ga ernaast zitten en begin te eten. Eens zien of ik straks gezelschap krijg. Zal vast wel. Aangezien bloed nogal ver gaat. Ik eet verder, terwijl mijn ogen de bomen in de gaten houden.

Ik heb alleen maar een eigen computer in Nederland, maar ik zit nu in België

Na meerdere mintuten ving ik de geur op van de zwarte wolf. Tegelijk rook ik ook de geur van de kudde elanden. Ik ging wat dichterbij, en zag hoe de zwarte wolvin een vrouwtjeseland aanviel. De eland strompelde even door, waarna het dood neerviel. Toen de wolvin van het vlees ging eten, kwam ik uit de struiken. Ik keek even naar haar, en ik kwam nog wat dichterbij. Ik vroeg me af of ze het goed zou vinden dat ik even in de buurt was. Ik wachtte haar reactie af, en ging even zitten. Ze zag er niet al te kwaadaardig uit, en ik had er behoefte aan om met iemand te praten die me niet wilde doden.

Ik zie het ja. Eigen computer is een luxe hè? :-)

Ik stopte met eten toen de witte wolf uit de struiken kwam. Ik ging recht overeind zitten en keek hem aan. Hij leek op zich best vriendelijk, voor zover ik dat van mijn rots af had gezien. Ik keek naar het bloed in zijn nek, maar zei nog steeds niets. Ik weet ook niet wat te zeggen. Nou ja, ik kan altijd een poging doen...
'Als je wil mag je ook wat van de eland. Ik krijg alles toch niet op.'

Ik glimlachte vriendelijk. 'Is goed, het is fijn om even bij iemand te zijn die me niet wil doden.' Ik liep rustig naar de zwarte wolvin, ging naast haar zitten en begon ook stukken vlees van de eland de scheuren. Ik keek even naar de wolf. 'Wat is jouw naam eigenlijk? Ik heet Pharaoh.' Ik wachtte af op een antwoord, en ondertussen nam ik weer een hap van de zachte hals van de gedode eland. Ik keek toen nog eens goed naar de wolvin. Ze had wel wat weg van een hond, maar daar was op zich niets mis mee.

Ik glimlach naar de wolf, en knik begrijpend.
'Ja, dat is logisch. Ik wordt ook liever niet vermoord.'

Ik begin weer te eten terwijl ik af en toe naar de wolf kijk. Als hij me vraagt hoe ik heet, stop ik weer.
'Ik heet Ahira,' antwoord ik. Ik zie hoe hij me bekijkt, en mijn hart begint sneller te slaan. Niemand weet het van mijn moeder, hij ook niet!

Ik zag dat de zwarte wolvin schrok van de manier waarop ik naar haar keek. Ik probeerde haar met een geruststellende blik aan te kijken. 'Je hebt een beetje het uiterlijk van een hond. Is één van je grootouders er misschien een?' Ik had helemaal niks tegen honden. Vroeger heb ik er zelfs een als vriend gehad, totdat de roedel verdertrok en de hond niet meekon. Ik hoopte er altijd op om hem weer terug te kunnen zien, maar nu wist ik dat die kans miniem was. Er was al een dorp in de buurt, en daar waren ook veel honden. Maar daar had ik geen band mee, zoals dat was met deze.

Hij wist het. In een ogenblik stond ik in een aanvallende houding en ik gromde woest. Toen ik merkte dat hij niet van plan was om aan te vallen, ontspande ik me lichtjes en ging ik weer zitten. Maar helemaal rustig was ik niet.
'Ja... En dan nog?' Ik tilde mijn kop op en keek hem waarschuwend aan.
'Heb je daar iets tegen?'

Ik was verrast door de reactie van de wolvin. 'Nee, nee, integendeel. Één van mijn beste vrienden was een hond. Ik vroeg het me gewoon af, aangezien je de typerende aftekeningen van een husky hebt...' Ik probeerde overtuigend te klinken en rustig te blijven, want zij zou zich zomaar bedreigd kunnen voelen door mijn vraag. Maar vooralsnog bleven mijn ogen dezelfde rustgevende, vriendelijke uitstraling houden en mijn spieren waren ontspannen. Knappe jongen die nu nog gevaar in mij zou zien.

'Nee, nee, integendeel. Één van mijn beste vrienden was een hond. Ik vroeg het me gewoon af, aangezien je de typerende aftekeningen van een husky hebt...'

Ik begreep die wolf eigenlijk niet. Ik had nog nooit gehoord van wolven die bevriend waren met husky's. Ik had het geprobeerd, maar zelfs de honden wilden niets van me weten. Het was allemaal heel raar, eigenlijk.
'Nou... Ja. Mijn moeder had wat husky voorouders.' Ik ging weer zitten, ietwat gerustgesteld.
'Sorry voor mijn reactie, maar mijn vader is vermoord doordat mijn moeder zo was. En wij zijn samen weggejaagd.'

Toen de wolvin over haar vader vertelde, schrok ik even. 'Dat is echt vreselijk voor je, ik kan me wel voorstellen dat de meeste wolven niet van honden houden, maar om die reden iemand doden...?' Ik hoorde een geluid en keek op. Ik zag een grote valk, en sloot even mijn ogen. De valk heeft eeuwenlang al symbool gestaan voor de Pleine Lune, en zo zal het ook blijven. Altijd als er een valk overvloog, moest ik weer denken aan mijn vader. "De valk", zo werd hij regelmatig genoemd.

Ik zag dat hij schrok. Anders dan de meeste wolven, die joegen me gelijk weg. Ik keek ietwat verbaasd naar hem.
'Doen ze dat bij jou niet dan? Bij mij was dat normaal.'

Ik zag Pharaoh naar boven kijken, naar de valk. Ik sloot mijn ogen, en opeens hoorde ik de stem van mijn moeder. Dat gebeurde vaker, maar het verdween. Toch hoorde ik haar duidelijk. Ik glimlachte licht.
'Once, my dear, you will dream again...'

Reageer je ooit nog eens?

Sorry, ik heb het vaak nogal druk bij andere topics en sites :3 Maar hier een reactie voor jou

Ik keek weer naar de wolvin, en luisterde aandachtig naar haar vraag. 'Nee, bij mij was dat niet zo. Hybriden werden bij mij alleen soms wat buitengesloten, maar voor de rest werden ze als gewone wolven behandeld.' Ik zag dat de wolvin ook naar de valk keek, die ook herrinneringen bij haar opriep. Ik keek weer naar de lucht, en zag dat er wolken samenklonterden; wolken die gevuld waren met sneeuw. Langzaam begonnen er witte sneeuwvlokken naar beneden te vallen.



Hoezo ik heb plotseling veel ervaring met RPG'en? xD